Nergens beter dan thuis …
3 november 2020
derondevanbas-kwaliteitslabel-nieuwsbericht-carmen-960x500
Blijven genieten van het leven
3 november 2020
Nergens beter dan thuis …
3 november 2020
derondevanbas-kwaliteitslabel-nieuwsbericht-carmen-960x500
Blijven genieten van het leven
3 november 2020

Thuis bij mijn geitjes

Marcel is 91 en doet sinds begin 2020 een beroep op de thuisverplegers van de Ronde van Bas. Twee keer per dag komen ze langs, en er komt ook iemand om te koken en te poetsen. Zo lukt het Marcel om thuis te blijven wonen, en daar is hij erg blij om.

Marcel hoeft niet lang na te denken over de vraag of hij tevreden is over de thuiszorg. “Heel tevreden”, glundert hij, “het is dankzij hen dat ik hier kan blijven wonen. Ik ben graag thuis, ik zorg nog zelf voor mijn geitjes en kippen.En voor mijn kanaries. Ik heb altijd als landbouwer gewerkt… Toen ik met pensioen ging, bouwden mijn vrouw en ik deze woning. Mijn vrouw overleed helaas vijf jaar geleden.” Sindsdien woont Marcel alleen. Er hangt een luchtfoto van zijn boerderij in de keuken, en de kanaries fluiten gezellig. Vanuit zijn huis ziet hij zijn geitjes en kippen achteraan in de tuin.

Druppels, maar ook ‘dreupels’

’s Ochtends is Marcel vroeg wakker. “Het is mijn hele leven zo geweest, vroeg opstaan om aan de slag te gaan op de boerderij.” Om half negen kan hij rekenen op een thuisverpleger om hem te helpen bij het aankleden. “Ze komen altijd heel stipt, elke dag op hetzelfde moment.Dat apprecieer ik enorm. En ook ’s avonds komen ze mij helpen, oogdruppels toedienen en mijn pyjama aandoen.” Eenzaam voelt Marcel zich niet: zijn nichtje komt regelmatig langs, net als de buren. “En ik neem regelmatig nog eens de auto om een toertje te doen, of ik ga een ‘dreupelke’ drinken. Dat ontsmet eens goed, he (lacht).”

Gevallen in de kelder

Marcel heeft het personenalarm van de Ronde van Bas om de hals. “Ik heb het nog nooit moeten gebruiken, maar drukte er wel al eens per ongeluk op. Ik kreeg Kevin aan de lijn, die meteen vroeg of hij kon helpen. Eigenlijk had ik het wel al eens nodig, want in maart ben ik lelijk gevallen in de kelder. Maar zoals dat dan gaat, had ik het alarm net dan niet bij mij. Gelukkig heeft mijn nichtje mij snel gevonden en er meteen Kevin bij gehaald. Hij heeft mijn wonden toen heel goed verzorgd, en ik moest niet naar het ziekenhuis.” Marcel reisde na zijn pensioen de wereld rond, van Amerika tot Noorwegen, maar zoals het klokje thuis tikt… tikt het nergens. Vandaag meer dan ooit.

Ik ben graag thuis, ik zorg nog zelf voor mijn geitjes en kippen. Dankzij de thuiszorg kan ik hier blijven wonen.

Deel dit bericht
Wij gebruiken cookies om de website goed te laten functioneren. Als je verder surft, dan ga je akkoord met deze cookies.
Lees meer